Ubiegły tydzień rozpoczął się dla rynków europejskich całkiem dobrze. Pomimo piątkowej obniżki perspektywy ratingu Włoch przez agencję S&P oraz informacji o rezygnacji Angeli Merkel z przewodzenia CDU w grudniu br., inwestorzy zdecydowali się kupować akcje banków oraz sektora automotive. Te ostatnie chętnie znajdowały nabywców dzięki chińskiemu planowi obniżenia podatków od sprzedaży nowych samochodów. Gorzej było natomiast w Stanach gdzie groźba nałożenia ceł na wszystkie chińskie produkty, w przypadku niepowodzenia rozmów Trum-Xi, spowodowała zejście indeksu Nasdaq o 2%. Po spokojnym wtorku i odreagowaniu na rynkach akcji w USA, środa zapamiętana została jako dzień przełomowy.

Można było się spodziewać, że wyniki spółek w USA będą dobre, bijące rynkowe oczekiwania, i to faktycznie się sprawdza. Można było się też spodziewać, że te dobre wyniki podtrzymają indeksy na Wall Street, a tym samym globalnie, na wyższych poziomach. To ostatnie jednak ewidentnie się nie sprawdza. Rynek szuka pretekstów do korekty, indeksy zmienności VIX osiąga bardzo wysokie poziomy, a na giełdach panuje nerwowość. Okazje do wyprzedaży spółek są często absurdalne, jak w przypadku spadku wyceny Amazona o 8% z powodu lekko słabszych przychodów, ale jednocześnie bardzo dobrej zyskowności

Co zaskakujące, miniony tydzień nie przyniósł istotnych zmian w wartości najważniejszych indeksów akcji. S&P500 wzrósł o aptekarskie 0,02%, DAX o 0,26%, zaś WIG o 0,22%. Zysk WIGu to zasługa przede wszystkim największych spółek, gdyż WIG20 zwiększył wartość o 0,47%, podczas gdy mWIG40 stracił 0,28% a sWIG80 0,21%. Tymczasem początek tygodnia to było silne odbicie po ostrej korekcie z pierwszej połowy października, zaś czwartek i piątek oddały większość wzrostów.

Czas korekty na rynkach kapitałowych ewidentnie nastał. Na ten moment jeszcze słychać sporo głosów uspokojenia, że jest to tylko korekta i faktycznie, wygląda na to, że sezon wyników spółek w USA za III kw. (pewnie znów bardzo dobrych, aczkolwiek oczekiwania są dosyć wyśrubowane) jeszcze podtrzyma indeksy, niemniej robi się coraz bardziej nerwowo. Fed jest na trajektorii podwyżek stóp procentowych, rentowności amerykańskich obligacji rosną coraz wyraźniej, chyba już trwalej przekraczając 3% na 10-latkach. W zeszłym tygodniu co prawda oczekiwań nie spełniła wrześniowa inflacja CPI w USA, ale bezpośrednie głosy po tych danych dalej wskazywały na jastrzębi ton Fed i potencjał podwyżek stóp procentowych powyżej stopy neutralnej.

Ubiegły tydzień rozpoczął się dla rynków dość dobrze. Stany Zjednoczone, Kanada oraz Meksyk porozumiały się w kwestii zawarcia nowej umowy handlowej (USMCA), która zastąpiła dotychczasowy Północnoamerykański Układ o Wolnym Handlu (NAFTA). Stany porozumiały się z Meksykiem już na koniec sierpnia i naciskały na Kanadę, aby ta zdążyła z przyjęciem trójstronnego porozumienia przed zaprzysiężeniem nowego prezydenta kraju Ameryki Południowej. Dobry sentyment na rynkach podtrzymany został w kolejnych dniach dzięki wtorkowej wypowiedzi szefa FED o mniejszych obawach inflacyjnych oraz chęci kontynuacji zacieśniania polityki pieniężnej. W środę w godzinach popołudniowych poznaliśmy bardzo mocne dane z amerykańskiego rynku pracy.